การวิจัยทางเทคนิคที่สำคัญเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ - ระบบวัสดุและการออกแบบเชิงพื้นที่

การก่อสร้างตู้ปลานำเสนอความซับซ้อนที่เป็นเอกลักษณ์นอกเหนือจากอาคารธรรมดา มันเกี่ยวข้องกับการออกแบบโครงสร้างแบบดั้งเดิมมากกว่า พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำต้องการข้อควรพิจารณาพิเศษสำหรับระบบช่วยชีวิตและอุปกรณ์รีไซเคิล

ความจำเพาะนี้แสดงให้เห็นเป็นหลักในเทคโนโลยีการจัดแสดงอุปกรณ์และการบำรุงรักษา ส่วนสำคัญของพื้นที่สถาปัตยกรรมของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำถูกครอบครองโดยอุปกรณ์ดังกล่าว นอกเหนือจากระบบอาคารมาตรฐานเช่นการกระจายพลังงานการทำความเย็นการป้องกันอัคคีภัยการระบายอากาศและการให้แสงสว่างอุปกรณ์ที่สำคัญที่สุดคือระบบบำบัดน้ำ

การป้องกันสัตว์ทางทะเลและสิ่งอำนวยความสะดวกทางการแพทย์ยังเป็นองค์ประกอบสำคัญของโครงการตู้ปลา สระว่ายน้ำป้องกันจะต้องถูกแยกออกสำหรับสปีชีส์และโรคที่แตกต่างกันด้วยสระแยกเฉพาะเมื่อจำเป็น ที่ตั้งของโรงพยาบาลสัตว์มีความสำคัญ: ในขณะที่พวกเขาจะต้องแยกออกจากพื้นที่จัดแสดง แต่พวกเขาก็ต้องสามารถเข้าถึงได้ง่าย

เพื่อให้ได้สิ่งนี้ทางเดินใต้ดินควรเชื่อมต่อการแสดงผลสัตว์การป้องกันและเขตการแพทย์ ข้อความเหล่านี้ต้องมีการออกแบบอย่างมีเหตุผลสำหรับการไหลเวียนของน้ำระดับความสูงและการควบคุมคุณภาพน้ำ

พื้นที่จัดแสดงความต้องการวัสดุโปร่งใสในปริมาณมากที่มีการส่งผ่านแสงสูงความชัดเจนการเสียรูปน้อยที่สุดและความสามารถในการทนต่อแรงดันน้ำที่สำคัญ เนื่องจากน้ำหนักและความเปราะบางของแก้วธรรมดาอะคริลิคจึงใช้กันทั่วไปในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเพื่อความปลอดภัยและความทนทาน

การวางแผนเชิงพื้นที่ในสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำต้องปรับให้เข้ากับความต้องการทางกายภาพเช่นอุณหภูมิความชื้นและการระบายอากาศการกำหนดความสูงของพื้นแตกต่างกันสำหรับโซนที่แตกต่างกัน ในขณะที่การเปิดหลังคาและแสงในเวลากลางวันเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าการได้รับแสงแดดของสัตว์ทะเลพวกเขามักจะขัดแย้งกับอุณหภูมิในร่มและการจัดการความชื้น ระบบกลไก - กล่าวคือระบบการสนับสนุนชีวิตของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ- เป็นไปโดยอัตโนมัติโดยการควบคุมคอมพิวเตอร์